Υπάρχουν
βέβαια, πάντα και παιδιά ευτυχισμένα,
δηλαδή καλά προστατευμένα.
Εν
τω μεταξύ, κάπου όχι μακριά,
ένα
κορίτσι και οι κούκλες της ζούνε
μέσα
σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.
«Αυτή
είναι μόνο η αρχή» λέει το κορίτσι
και
ξεριζώνει το κεφάλι
από
την πρώτη κούκλα της.
Γυρίζει
μετά στην άλλη κούκλα
και
γρυλίζοντας ψιθυρίζει:
–Μετά
από ένα χρόνο,
στα
επόμενα γενέθλιά μου
θα
έρθει η σειρά σου.
Πριν
την ενηλικίωση με αυτόν τον τρόπο,
εξουδετερώνει την ημέρα των γενεθλίων
της την παιδική αθωότητα και απρόσωπη
κούκλα
η
ίδια, μπαίνει στο μεγάλο παιχνίδι της
ζωής.
Θα συντομεύσω όμως, όσο γίνεται
αυτή
την μακάβρια ιστορία
γιατί
είναι μια ανάμνηση που φυλάει
τα
μυστικά της και δεν απαντά ζηλότυπα
στο
αίνιγμα που κρύβει-είτε στο μακρόκοσμο
είτε στο μικρόκοσμο-αλλά και γιατί κάθε
φορά που την ανασύρω από τη μνήμη,
ζωντανεύουν
τα παιδικά παιχνίδια τραγουδώντας το
μυστικό της χαμένης παιδικότητας και
συμβαίνουν παράξενα πράγματα.
Όπως
και τώρα, που ξέχασα για ποιο θέμα
έγραφα και για ποιο λόγο το δωμάτιο
είναι γεμάτο από ενήλικες κούκλες με
σωσίβια, τρόπαια της κάθε τρικυμίας.
...
(απόσπασμα
απο το βιβλίο, “¨Τα ένθεα της Αφροδίτης)
