Ντίνος Χριστιανόπουλος “Μαρία η Αιγυπτία”

…

Ακόμα θυμούμαι την επιγραφή OUT OF BOUNDS.

Συχνά μας επισκέπτονταν ναύτες του N.A.A.F.I. Club.

Μάλιστα ένας μου έλεγε: «Είσαι ένα τίποτα

στο σκοπευτήριο, στο πανδοχείο, στο καπηλειό, στο μπορντέλο».

Όμως τώρα απαρνήθηκα τα εγκόσμια, και τούτο είναι μια ηδονή –

δοσμένη ψυχή τε και σώματι στο Νυμφίο, εν προσευχή και νηστεία,

σε τούτη την έρημο με την ξερή άμμο, το γλυφό νερό, τον αδυσώπητο ήλιο.

Ενίοτε περνούν καραβάνια προσκυνητών με χασίσι και πάπυρο,

όμως η γύμνια μου καταφεύγει στα βράχια∙

έτσι χαράζω τα ποιήματά μου στην άμμο

κι έρχονται οι αγέρηδες να μου τα τραγουδήσουν.

Λίγο πάπυρο, άγιε πάτερ Ζωσιμά, δυο τρία βιβλία θρησκευτικά,

μια σύντομη μέθοδο εκμαθήσεως βυζαντινής μουσικής.

Κει στην αγαπημένη μου Αλεξάνδρεια,

μη με ξεχάσεις, άγιε πάτερ Ζωσιμά∙

με λένε Μαρία, παλαιότερα Κλεοπάτρα, στην Κυρήνη Εσθήρ –

επί δεκαπενταετίαν διατελέσασα πόρνη.

Μα τώρα όλους σχεδόν, συν Θεώ, τους πειρασμούς τους νίκησα

και μόνο το ρεμπέτικο μοτίβο δεν κατόρθωσα

να διώξω από τα χείλη μου, δε μπόρεσα

να ξεριζώσω απ’ την καρδιά μου, δε δυνήθηκα,

το ρεμπέτικο που τραγούδαγα μικρή στο καπηλειό του Αλκέτα.

…

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)

…

οπτικοποίηση

Θανάσης Πάνου

video

Ντῖνος Χριστιανόπουλος – 4 Ποιήματα

«η θάλασσα» (1962)

«απολογισμός της μοναξιάς» (1953)

“Τὸ Δάσος”

«βρόχος»

…

Ντῖνος Χριστιανόπουλος (γεν. 1931)

ψευδώνυμο τοῦ Κωνσταντίνου Δημητριάδη.

Ποιητής, πεζογράφος, φιλόλογος καὶ κριτικὸς

ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη.

…

Μουσική:

Αντώνης Λυμπερίδης -κιθάρα

Θανάσης Πάνου-πνευστά-μπάσο

Τάσος Μισύρης -κρουστά

…

Οπτικοποίηση:

Θανάσης Πάνου

video

…

«η θάλασσα»

.

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.

Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –

μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,

γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,

ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια

Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.

Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα

Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

(1962)

.

«απολογισμός της μοναξιάς»

.

Σπασμένες μέσα μου εἰκόνες ἀνταπόκρισης,

ρήμαγμα μέσα σὲ ξένες ἀγκαλιές,

ἀπελπισμένο κρέμασμα ἀπὸ λαγόνια ξένα.

Πέσιμο ἐκεῖ ποὺ μοναχὰ ἡ μοναξιὰ ὁδηγεῖ:

νὰ ὑποτάξω ἀκόμη καὶ τὸ πνεῦμα μου,

νὰ τὸ προσφέρω σὰν τὴν ἔσχατη ὑποταγή.

(1953)

.

“Τὸ Δάσος”

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

βλασταίνουν φύλλα καὶ κλαδιὰ

κι ἔρχονται τὰ πουλιὰ τοῦ ἔρωτα καὶ κελαηδοῦνε.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

οἱ σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,

στὶς λόχμες του ὁ φόβος ἐνεδρεύει.

Ζῷα μικρὰ καὶ ζῷα ἄγρια τὸ κατοικοῦν,

ὄχεντρες ἕρπουν καὶ ρημάζουν τὶς φωλιές μας,

λιοντάρια ἑτοιμάζονται νὰ μᾶς ξεσκίσουν.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

ἔγιναν δάσος σκοτεινὸ καὶ μᾶς πλακώνουν.

…

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ὁ Ἀλλήθωρος»)

…

«βρόχος»

.

Τώρα ποὺ σ᾿ ἔχω διαγράψει ἀπ᾿ τὴν καρδιά μου,

ξαναγυρνᾷς ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἐπίμονα,

ὅλο καὶ πιὸ πολὺ τυραννικά.

Δὲν ἔχουν ἔλεος τὰ μάτια σου γιὰ μένα,

δὲν ἔχουν τρυφερότητα τὰ λόγια σου,

τὰ δάχτυλά σου ἔγιναν τώρα πιὸ σκληρά,

ἔγιναν πιὸ κατάλληλα γιὰ τὸ λαιμό μου.

…

Ντῖνος Χριστιανόπουλος

Ηλίας Τσέχος «Αυτές οι διευθύνσεις Αίμα»«Τα χ ά ι κ ο υ της α λ ε π ο ύ ς»

Τέμνοντας διευθύνσεις, φακέλους ΕΛΤΑ 14χ23

Γνωστούς των ποιήσεων, φιλίους, εχθρούς

Αποστέλλω βιβλία '' Νόμοι Αφιερώσεων '' 2012

Εις ανάμεσο αποστολών

Χαμογελούν απόντες

Στοιχήματα, κρωγμοί βιολογίας

Λάβετε, χαίρεστε Θόδωρε Αγγελόπουλε

Γιάννη Βαρβέρη, Αργύρη Χιόνη, Ζωρζ Σαρή

Δημήτρη Μητροπάνο, Αφιερώσεις Νόμων

Αυτές οι διευθύνσεις σας

Σαν αίμα έχουν ξεραθεί

Το δρόμο δείχνουν

…

: Τα  πλήθη του ενός 2013

...

μουσική

Ron Bracan-Θανάσης Πάνου

...

Οπτικοποίηση:

Θανάσης Πάνου

video

«Τα χ ά ι κ ο υ της α λ ε π ο ύ ς»

…

Λουσμένη στο φως

Απειλούσες ωραία

Τις πονηρίες

.

Τι φύλλο ήσουν;

Θηλυκό, αρσενικό;

Αγαπήθηκες;

.

Ζητούσες γιατρό;

Φάρμακα, τις φωλέες;

Αυτομολούσες;

.

Πως μας κοιτούσες!

Ξαφνιασμένη, ντροπαλή

Και λυπημένη

.

Ορεσίβια

Όψη παραμυθένια

Πικρή Καστοριά

.

Αλεπουδάκι!

Γράφοντας ποιήματα

Πας δεν γυρίζεις

...

Νόμοι Αφιερώσεων 2012

...

 Ηλίας Τσέχος

...

video

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

«Η γλώσσα με τις υψηλές έννοιες βρίσκεται ένα ανασασμό πριν τον θάνατο».

Καλοί μου φίλοι,

Αυτή την στιγμή που στεκόμαστε εδώ, η κοινωνία αποσυντίθεται, παρόλο που έχει ως βάση το τσιμέντο. Άτομα διασπώνται, ακτινοβολίες μας βομβαρδίζουν, άνθρωποι πάνε και έρχονται αφήνοντας πίσω τις σωματικές οσμές τους, η μεσόγειος ροκανίζει τις ακτές, ο αέρας περνάει μέσα από τα κλιματιστικά…και πάει λέγοντας. Εν τω μεταξύ ο πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του και γύρω από τον ήλιο, ο ήλιος ακολουθεί μια τροχιά γύρω από το κέντρο του γαλαξία και ο γαλαξίας ακολουθεί μια τροχιά γύρω από ένας θεός ξέρει τι. Επιπλέον όπως όλοι ξέρουμε, το σύμπαν διαστέλλεται με διαβολεμένη ταχύτητα.

Τα σενάρια όμως που πλέκουν τα όνειρα μας, εκπνέουν επινοήσεις με τέτοιες ευφάνταστες πλοκές, με τέτοιες υποχθόνιες αρχιτεκτονικές επινοήσεις που το υπέρλογο της φαντασίας παραδίδεται μπροστά τους. Το όνειρο αυτό, το έφερε ένας καβαλάρης ταχυδρόμος του μέλλοντος, ένας εργάτης μεταφοράς του λόγου, μια συνηθισμένη βραδιά που βυθισμένος στη ονειροφαντασία ήμουν ευάλωτος στην άναρχη επιβολή του. Φυσικά ως όνειρο είναι αληθοφανές, ευτυχώς όμως δεν είναι αληθινό, μιας και το αύριο το πλάθουμε εμείς, όπως ως παιδιά της φύσης, θέλουμε να πιστεύουμε ότι κτίζουμε με τα δικά μας τραχιά σχεδιάσματα το αύριο. Όπως δηλαδή ο σπόρος ανοίγει το δρόμο στη βλάστηση. Βέβαια, πάντα τα ζιζάνια βλαστάνουν και αυτά γύρω-γύρω, κλέβοντας ότι μπορούν, όπως ως ζιζάνια οφείλουν να πράττουν.

Μια φανταστική κατάσταση σαν αυτή που περιγράφεται από τη επίσκεψη του ταχυδρόμου δεν ισχύει σήμερα αλλά θα μπορούσε να συμβεί το έτος 2031. Έτσι για το μικρό πηδηματάκι στο χρόνο, ας πούμε δέκα λεπτά στο μέλλον, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να φύγω από την αίσθηση αλλοτριότητας του σήμερα. Οδηγός, η αίσθηση ότι η γραφή είναι ο αρχιτέκτονας που αποκαλύπτει διάφορες πτυχές μέσα από τα σκόρπια ψίχουλα της ονειροφαντασίας.

Στην εποχή λοιπόν αυτή, η διαδικασία της κοινωνικής ανάπτυξης σύμφωνα με τους νόμους του ζώντος χάους της ανθρώπινης φύσης επιδεινώθηκε και η ασυμμετρία αναδύθηκε γυμνή μπροστά σε όλους μας. Εδώ πλέον, η γλώσσα δεν είναι όργανο ομιλίας, δεν γονιμοποιεί ιδέες, οι λέξεις δεν κινούν. Στο κέντρο της κάθε πόλης ορθώνεται ένα δεκάμετρο άγαλμα, απεικονίζοντας ένα κασμά και στη βάση του μια μεγάλη επιγραφή αναφέρει «Στάσου προς το μέρος που ατενίζει το άγαλμα και θυμήσου το μολύβι». Οι τελευταίες τρείς λέξεις είναι γραμμένες με μεγαλύτερα στοιχεία. Οι ομιλίες που ακούω γύρω μου διαμελίζουν με φραστικά ολισθήματα την επικοινωνία. Και ο λόγος, μα γιατί ο λόγος αναρωτήθηκα. Μα γιατί απελευθερώνει, δίνει υπόσταση στον άνθρωπο απάντησε ένα γκράφιτι στο τοίχο της τελευταίας βιβλιοθήκης. Αναζήτησα την ενημέρωση από τα Μ.Μ.Ε. Οι δύο εκφωνητές με ίδια φωνή διάβαζαν το ίδιο κείμενο ταυτόχρονα.

«Κατάπληξη έχει προκαλέσει στη διεθνή κοινή γνώμη και ιδιαιτέρως στους ανθρώπους των γραμμάτων η απόφαση της UNESCO σχετικά με την ελληνική γλώσσα. Υπενθυμίζουμε στους ακροατές μας ότι το όλο ζήτημα ξεκίνησε όταν το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αποτελούμενο από τα 350 παιδιά πού είχαν επισκεφτεί την χώρα μας σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα διαπολιτισμικών ανταλλαγών μεταξύ σχολείων, και με εισήγηση του ολλανδού επιτρόπου Βαν ντε Μπρίκι, έκανε δεκτή την έκθεση της επιτροπής Ο.Η.Π (οργανισμού Ηνωμένων πολιτειών-πρώην Ο.Η.Ε). Οι κορυφαίοι γλωσσολόγοι, ο Γερμανός Fatauler και ο γάλος Tecnotelier καυτηρίασαν τον Γλωσσικό Φραγκεστάιν της Ελλάδας. Υποστήριξαν ότι τα ρήματα:

ΣΕΡΦΑΡΩ,ΡΙΣΚΑΡΩ,ΚΟΠΛΙΜΕΝΤΑΡΩ,ΣΟΥΖΑΡΩ,ΠΑΡΚΑΡΩ,ΣΟΚΑΡΩ,ΦΟΥΛΑΡΩ,ΡΕΓΟΥΛΑΡΩ,ΜΠΛΟΚΑΡΩ,ΚΟΜΛΕΞΑΡΩ,ΠΡΕΣΑΡΩ,ΝΤΑΟΥΝΙΑΖΩ κ.α,  οδήγησαν την Ελλάδα στην καταπόντιση του μύθου της. 

Η γλώσσα με τις υψηλές έννοιες βρίσκεται ένα ανασασμό πριν τον θάνατο. Ο έκπτωτος λόγος, οδήγησε σε σκοταδισμό σε μια μαύρη σκηνογραφία, σε ένα δράμα επικοινωνίας , πράγμα ανεπίτρεπτο για την πολιτισμένη Ευρώπη. Οι δύο καθηγητές υποστήριξαν μάλιστα ότι η γλώσσα που μιλιέται είναι μια παραεφθαρμένη μίξη από την επικράτηση του γλωσσικού μεταναστευτικού κύματος και της βραχυλογίας που υποχθόνια η επικοινωνία ρίζωσε σε όλους μέσω του κομπιούτερ. Δυσάρεστη τροπή πήρε το όλο ζήτημα όταν το βρετανικό κοινοβούλιο αποφάσισε να επιβάλλει εμπάργκο ώστε οι Έλληνες να ονομάσουν τη γλώσσα τους Αγγλική, όπως σωστά είχε προτείνει πριν πολλά χρόνια στην εποχή της εκποίησης των πάντων, μια Ελληνίδα πολιτικός».

Κλείνω το γράμμα, «αρκετά» λέω, όλοι έχουμε τέτοιους φόβους…

Το μόνο που θα ήθελα όμως να ξέρω είναι το εξής: Αν η εξύψωση της υλικής γραφής υπηρετήσει συμφέροντα μιμούμενη την πολιτική υποτέλεια του σήμερα, τι είναι εκείνο που θα φροντίσει να μείνει ακέραια η μνήμη των προγόνων, που έκλεισαν το σύμπαν στο εσωτερικό της ελληνικής γλώσσας, εαυγγελίζοντας την ανάλυση και ανίχνευση με τον λόγο;

Το ετεροχρονικό συνεχές είναι εκείνο που προσδίδει μια αίσθηση ταυτότητας; Αν μου διακόψουν την πολιτιστική μου συνέχεια, η ψευδαίσθηση της ταυτότητας της εξελιγμένης κοινωνίας θα με αφήσει να εξακολουθώ να είμαι εγώ; Πολίτης αυτού του τόπου των γραμμάτων, που ως σκαφτιάς θέλω να αναμετράμε, να σημαδεύομαι στη διαμάχη με τις λέξεις και ας χάνω. Αυτό είναι το ερώτημα που με βασανίζει συνέχεια. Τα μουσεία των πολιτιστικών ιδεών έπεσαν στο κενό. Η μόνη απάντηση που δίνει το γράμμα του μέλλοντος είναι η σιωπή, μια οπερέτα της ονειροφαντασίας, με ηθοποιό τον λόγο που επίμονα δεν εμφανίζεται στη σκηνή.

Τα Απόρρητα των απορρήτων του λόγου κατοικούν στο Ολύμπιο βουνό. Εκεί που υπάρχει μια πέτρα κάτω από μια άλλη πέτρα που την δια λόγου λύτρωση καλά κρατά, καλώντας για την εκταφή ή την ανάσταση.

video