Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

Ντῖνος Χριστιανόπουλος – 4 Ποιήματα





«η θάλασσα» (1962)
«απολογισμός της μοναξιάς» (1953)
“Τ Δάσος”
«βρόχος»
Ντνος Χριστιανόπουλος (γεν. 1931)
ψευδώνυμο το Κωνσταντίνου Δημητριάδη.
Ποιητής, πεζογράφος, φιλόλογος κα κριτικς
π τ Θεσσαλονίκη.
Μουσική:
Αντώνης Λυμπερίδης -κιθάρα
Θανάσης Πάνου-πνευστά-μπάσο
Τάσος Μισύρης -κρουστά
Οπτικοποίηση:
Θανάσης Πάνου


video





«η θάλασσα»
.
θάλασσα εναι σν τν ρωτα:
μπαίνεις κα δν ξέρεις ν θ βγες.
Πόσοι δν φαγαν τ νιάτα τους –
μοιραες βουτιές, θανατερς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια θέατα,
ρουφχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
λίμονο ν κόψουμε τ μπάνια
Μόνο κα μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
λίμονο ν προδώσουμε τ θάλασσα
Γιατ χει τρόπους ν μς καταπίνει.
θάλασσα εναι σν τν ρωτα:
χίλιοι τ χαίρονται – νας τν πληρώνει.

(1962)
.
«απολογισμός της μοναξιάς»
.
Σπασμένες μέσα μου εκόνες νταπόκρισης,
ρήμαγμα μέσα σ ξένες γκαλιές,
πελπισμένο κρέμασμα π λαγόνια ξένα.
Πέσιμο κε πο μοναχ μοναξι δηγε:
ν ποτάξω κόμη κα τ πνεμα μου,
ν τ προσφέρω σν τν σχατη ποταγή.

(1953)
.
“Τ Δάσος”

Δν ξεριζώνονται ο νύχτες π μέσα μας,
βλασταίνουν φύλλα κα κλαδι
κι ρχονται τ πουλι το ρωτα κα κελαηδονε.

Δν ξεριζώνονται ο νύχτες π μέσα μας,
ο σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,
στς λόχμες του φόβος νεδρεύει.

Ζα μικρ κα ζα γρια τ κατοικον,
χεντρες ρπουν κα ρημάζουν τς φωλιές μας,
λιοντάρια τοιμάζονται ν μς ξεσκίσουν.

Δν ξεριζώνονται ο νύχτες π μέσα μας,
γιναν δάσος σκοτειν κα μς πλακώνουν.
(π τ Συλλογή: « λλήθωρος»)
«βρόχος»
.
Τώρα πο σ᾿ χω διαγράψει π᾿ τν καρδιά μου,
ξαναγυρνς λο κα πι πολ πίμονα,
λο κα πι πολ τυραννικά.
Δν χουν λεος τ μάτια σου γι μένα,
δν χουν τρυφερότητα τ λόγια σου,
τ δάχτυλά σου γιναν τώρα πι σκληρά,
γιναν πι κατάλληλα γι τ λαιμό μου.
Ντνος Χριστιανόπουλος










































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Paul Valéry-Το φιλικό δάσος

video Πλάι‐πλάι, σκεφτόμαστε πράγματα αγνά, μες στων δρόμων τα μάκρη μαζί περπατώντας, απ’ τα χέρια κ...