Σάμιουελ Μπέκετ-Νόμπελ Λογοτεχνίας 1969

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2019

Σάμιουελ Μπέκετ-Νόμπελ Λογοτεχνίας 1969

Ο Σάμιουελ Μπέκετ (αγγλ.Samuel Barclay Beckett)

(13 Απριλίου 1906 – 22 Δεκεμβρίου 1989)

ήταν Ιρλανδός λογοτέχνης,

ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

video

Μινιμαλιστής και βαθιά απαισιόδοξος, το έργο του αντανακλάται από την εκτενή και περίεργη αίσθηση του χιούμορ, καθώς και από το γεγονός ότι η περιγραφή των εμποδίων στην ανθρώπινη ζωή εξυπηρετεί το "ταξίδι", αυτό είναι που αξίζει, παρά τις δυσκολίες του. Το 1969, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ το 1984 εκλέχθηκε επικεφαλής της Aosdána, ένωσης ανθρώπων των Καλών Τεχνών της Ιρλανδίας. Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Μπέκετ συμμετείχε στη Γαλλική Αντίσταση, δουλεύοντας ως αγγελιαφόρος, και τα επόμενα δυο χρόνια αρκετές φορές διακινδύνευσε να συλληφθεί από τη Γκεστάπο. Τον Αύγουστο του 1942, η μονάδα του προδόθηκε: αυτός κι η Σουζάν κατέφυγαν νότια, στο μικρό χωριό Ρουσιγιόν, όπου και συνέχισαν να βοηθούν στην Αντίσταση, κρύβοντας πολεμικό εξοπλισμό στην κατοικία τους και βοηθώντας εμμέσως ένα σαμποτάζ των Μακί εναντίον του γερμανικού στρατού. Ο Μπέκετ τιμήθηκε με το Μετάλλιο Αντίστασης και το Σταυρό του πολέμου από τη γαλλική κυβέρνηση για τη δράση του κατά της γερμανικής κατοχής, ωστόσο μέχρι το τέλος της ζωής του αναφερόταν με μετριοφροσύνη στο έργο του αυτό.

Κύριος εκφραστής του θεάτρου του παραλόγου, ο Μπέκετ καθιερώθηκε με το «Περιμένοντας τον Γκοντό».

Η απελπισία του ανθρώπου μπροστά στο άγνωστο, η αναμονή της σωτηρίας που ποτέ δεν έρχεται, το τίποτα και η έλλειψη επαφής, ο πόνος και το παράλογο της ύπαρξης εκφράστηκαν μέσα από τον Βλαντίμιρ και τον Εστραγκόν, τον Λάκι και τον Πότζο, τους τέσσερις ήρωες του «Γκοντό». Μαζί τους η τραγωδία βρήκε το σύγχρονο πρόσωπό της και η (θεατρική) γραφή έναν καινούργιο τρόπο να υπάρξει.

Στον Μπέκετ όλα τελειώνουν και όλα ξαναρχίζουν: οι άνθρωποι ζουν χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί, περιφρονούν τους εαυτούς τους και πλήττουν αφόρητα.

Η μεταφυσική αγωνία σε όλο της το μεγαλείο, με την απόλυτη λιτότητα να κυριαρχεί.

Απόλυτος κυρίαρχος των λέξεων, με μικρές περιεκτικές προτάσεις, γράφει και μεταφράζει ο ίδιος τα έργα του στα γαλλικά και στα αγγλικά. Το 1969, ως επισφράγιση για το σύνολο του έργου του, τιμήθηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας - ο ίδιος δεν παρέστη στην απονομή στη Στοκχόλμη.

Γιατί είπα αυτή την ιστορία, δεν το ξέρω. Θα μπορούσα κάλλιστα να είχα πει μια άλλη. Ίσως μια άλλη φορά να μπορέσω να πω κάποια άλλη. Ψυχές ζώσες, να δείτε πόσο μοιάζουν μεταξύ τους.

Διωγμένος (1946)

Θα πάψετε επιτέλους να με βασανίζετε με τον καταραμένο τον χρόνο σας! Είναι απάνθρωπο! Πότε! Πότε! Μια μέρα! Δεν σας φτάνει αυτό; Μια μέρα σαν τις άλλες, μια μέρα μουγγάθηκε, μια μέρα τυφλώθηκα, μια μέρα θα κουφαθούμε, μια μέρα γεννηθήκαμε, μια μέρα θα πεθάνουμε, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, την ίδια στιγμή, δε σας φτάνει αυτό; Ξεγεννάνε καβάλα σ' ένα τάφο, αστράφτει το φως μια στιγμή, κι ύστερα πάλι σκοτάδι.

Περιμένοντας τον Γκοντό (1948)