Κώστας
Καρυωτάκης (1896-1928)
Έπτα οπτικοποιημένα ποιήματα
( Ελεγεία και Σάτιρες -
1927)
(Ο πόνος του ανθρώπου
και τών πραμάτων - 1919 )
«Θέλω νὰ φύγω πιὰ ...»
«Ο Μιχαλιός»
«Ιδανικοί αυτόχειρες»
«Το χιόνι»
«Θάλασσα»
“Μυγδαλιά”
Θάνατοι»
Μουσική:
Γιάννης Δρόλαπας
Άβατον - Ύδωρ & Αήρ
artrwork-οπτικοποίηση:
Θανάσης Πάνου
Video 1
Μουσική:
Γιάννης Δρόλαπας
video
1Β
Μουσική:
Άβατον - Ύδωρ & Αήρ
Το Ύδωρ & Αήρ ανήκει
στο Άλμπουμ Κόσμον (2001)
Θέλω νὰ φύγω πιὰ ἀπὸ δῶ,
θέλω νὰ φύγω πέρα,
σὲ κάποιο τόπο ἀγνώριστο
καὶ νέο,
θέλω νὰ γίνω μία
χρυσὴ σκόνη μὲς στὸν αἰθέρα,
ἁπλὸ στοιχεῖο, ἐλεύθερο,
γενναῖο.
Σὰν ὄνειρο
νὰ φαίνονται ἁπαλὸ καὶ νὰ μιλοῦνε
ἕως τὴν ψυχὴ τὰ πράγματα
τοῦ κόσμου,
ὡραῖα νά ῾ναι
τὰ πρόσωπα καὶ νὰ χαμογελοῦνε,
ὡραῖος ἀκόμη ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός
μου.
Σκοτάδι
τόσο ἐκεῖ μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχει,
θεέ μου,
στὴ νύχτα, στὴν ἀπόγνωση
τῶν τόπων,
στὸ φοβερὸ στερέωμα,
στὴν ὠρυγὴ τοῦ ἀνέμου,
στὰ βλέμματα, στὰ λόγια
τῶν ἀνθρώπων.
Νὰ μὴν ὑπάρχει
τίποτε, τίποτε πιά,
μὰ λίγη χαρὰ καὶ ἱκανοποίησις
νὰ μένει,
κι ὅλοι νὰ λένε
τάχα πὼς ἔχουν γιὰ πάντα φύγει,
ὅλοι πὼς εἶναι τάχα
πεθαμένοι.
-ελεύθερη διανομή-
-εκπαιδευτική πύλη
Video 2
Μουσική:
Γιάννης Δρόλαπας
«Ο Μιχαλιός»
Συλλογή:
ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ
Ούτε γαλούχηση με υψηλά
ιδανικά ούτε ηρωικός στόμφος ούτε καν
εξύμνηση μιας ιστορικής μάχης για την
Πατρίδα. Μια φωνή της ανθρώπινης
τραγικότητας είναι ο Μιχαλιός. Μια
αιχμηρή ψηλάφηση του φόβου ενός κατά
ανάγκη μαχητή, ρεαλιστικά, χωρίς
λογοτεχνικό χρυσοποίκιλτο μανδύα.
Ο Καρυωτάκης με το
Μιχαλιό, δε μιλά παρά για όσα η κοινωνία
των παρελάσεων αποσιωπά. Γι αυτό και ως
ο πιο αντιιδεολογικός ποιητής του
ελληνικού κόσμου είναι αγαπητός και
αθάνατος ή έστω ειρωνικά όπως θα έλεγε,
με το ένα ποδάρι απέξω από τον λάκκο.
Θανάσης Πάνου
«Ο Μιχαλιός»
Το Μιχαλιό τον πήρανε
στρατιώτη.
Καμαρωτά ξεκίνησε κι
ωραία
με το Μαρή και με τον
Παναγιώτη.
Δε μπόρεσε να μάθει καν
το «επ’ ώμου».
Όλο εμουρμούριζε: «Κυρ
Δεκανέα,
άσε με να γυρίσω στο
χωριό μου».
Τον άλλο χρόνο, στο
νοσοκομείο,
αμίλητος τον ουρανό
κοιτούσε.
Εκάρφωνε πέρα, σ’ ένα
σημείο,
το βλέμμα του νοσταλγικό
και πράο,
σα να ’λεγε, σα να
παρακαλούσε:
«Αφήστε με στο σπίτι μου
να πάω».
Κι ο Μιχαλιός επέθανε
στρατιώτης.
Τον ξεπροβόδισαν κάτι
φαντάροι,
μαζί τους ο Μαρής κι ο
Παναγιώτης.
Απάνω του σκεπάστηκεν
ο λάκκος,
μα του άφησαν απέξω το
ποδάρι:
Ήταν λίγο μακρύς ο
φουκαράκος.
Video 3
Μουσική :
Γιάννης Δρόλαπας
«Ιδανικοί
αυτόχειρες»
( Ελεγεία και Σάτιρες -
1927)
Γυρίζουν τὸ κλειδὶ στὴν
πόρτα, παίρνουν
τὰ παλιά, φυλαγμένα
γράμματά τους,
διαβάζουν ἥσυχα,
κι ἔπειτα σέρνουν
γιὰ τελευταία
φορὰ τὰ βήματά τους.
Ἦταν ἡ ζωή τους,
λένε, τραγῳδία.
Θεέ μου, τὸ φρικτὸ γέλιο
τῶν ἀνθρώπων,
τὰ δάκρυα, ὁ ιδρώς, ἡ νοσταλγία
τῶν οὐρανῶν, ἡ ἐρημιὰ τῶν
τόπων.
Στέκονται στὸ παράθυρο,
κοιτᾶνε
τὰ δέντρα, τὰ παιδιά,
πέρα τὴ φύση,
τοὺς μαρμαράδες
ποὺ σφυροκοπᾶνε,
τὸν ἥλιο ποὺ γιὰ πάντα
θέλει δύσει.
Ὅλα τελείωσαν. Τὸ σημείωμα
νά το,
σύντομο, ἁπλό, βαθύ,
καθὼς ταιριάζει,
ἀδιαφορία, συγχώρηση
γεμάτο
γιὰ κεῖνον ποὺ θὰ κλαίει
καὶ θὰ διαβάζει.
Βλέπουν τὸν καθρέφτη,
βλέπουν τὴν ὥρα,
ρωτοῦν ἂν εἶναι
τρέλα τάχα ἢ λάθος,
«ὅλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν
«τώρα»,
πὼς θ᾿ ἀναβάλουν
βέβαιοι κατὰ βάθος.
video 4
Το μπερντέ παραμερίζοντας
τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα
πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση
μαζεμένη τόση ασπρίλα.
Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας
το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα
μας, ψωμί λέει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…
Έλα μέσα κοριτσάκι,
το τραπέζι μας εστρώθηκε
κι αναμμένο είναι το τζάκι!
video 5
Μουσική
Γιάννης Δρόλαπας
Δεκέμβριος 2014
«Θάλασσα»
(Ο πόνος του ανθρώπου
και τών πραμάτων - 1919 )
Τα σύννεφα
γιγάντικα φαντάζουν κι ασημένια
στον
μολυβένιο ουρανό
σαν τα χτυπά του
ήλιου το φως' σαν τα χτυπά ο αγέρας
φεύγουνε
πίσω απ' το βουνό.
Κι είναι θεριό
η θάλασσα. Το παρδαλό της χρώμα
δίνει
της - μπλάβο εκεί μακρυά,
πιο δώθε
ανοιχτοπράσινο κι ακόμα δώθε γκρίζο-
κάποια
παράξενη θωριά.
Τα κύματα τα
πράσινα, τα γκρίζα και τα μπλάβα,
πέρα,
απ' του πελάου τα φαρδιά,
τα φέρνει
ρήγας ο βοριάς, μπατσίζουνε τα
βράχια,
μπατσίζουνε την αμμουδιά.
Τις
βάρκες τις ψαρόβαρκες ο φόβος κυβερνήτης
μες
στο λιμάνι τις κρατεί'
μα η σκέψη μου
όλο σέρνεται στα γαλανά τα πλάτια
μ'
ένα χρυσόνειρο δετή.
Σα γλάρος
μαυροφτέρουγος πετά η ψυχή μου, σμίγει
με
την ψυχούλα του νερού
και τήνε πάει
ο άνεμος και τήνε πάει το κύμα
κι
είναι παιχνίδι του καιρού.
Κι ενώ
πονώ τον πόνο σου και πάω προς το βυθό
σου
και χάνομαι με τον αφρό,
ύστερα,
στο γαλήνεμα, την ηλιακή χαρά σου,
θάλασσα,
δεν θαν τη χαρώ.
….
video 6
“Μυγδαλιά”
Κι ακόμα δεν μπόρεσα να
καταλάβω
πώς μπορεί να πεθάνει μια
γυναίκα
που αγαπιέται.
Εχει στον κήπο μου μια
μυγδαλιά φυτρώσει
κι είν’ έτσι
τρυφερή που μόλις ανασαίνει·
μα η
κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και
τη χαρά του ανθού της δε θα μου δώσει.
Κι αλίμονό μου! εγώ της
έχω αγάπη τόση…
Κάθε πρωί κοντά της
πάω και γονατίζω
και με νεράκι και
με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά που
‘χει στον κήπο μου φυτρώσει.
Αχ, της ζωούλας της το
ψέμα θα τελειώσει·
όσα δεν έχουν
πέσει, θα της πέσουν φύλλα
και τα
κλαράκια της θε ν’ απομείνουν ξύλα.
Την
άνοιξη του ανθού της δε θα μου δώσει
Κι όμως εγώ ο φτωχός της
είχ’ αγάπη τόση…
Ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματα στο οποίο ο Καρυωτάκης
τολμά και βλέπει κατάματα τα παιδιά -μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου-
video 7
Είναι άνθρωποι που την κακήν ώρα
την έχουν μέσα τους.
Χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
κι απ' τη χαρά ζεστά των φιλημάτων,
χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
χτυπήσατε τις πόρτες των θανάτων·
ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
και διψασμένα εμείνατε ποτήρια,
ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
κι εμείνατε κλεισμένα παραθύρια·
ω, που' χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,
κι ο λόγος σας εδιάλεξε για τάφο,
ω, που' χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,
και τον καημό δεν είπατε που γράφω·
μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου
τον πόνο κάποιας ώρας, κάποιου τόπου
μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου
τον Πόνο των Πραγμάτων και του Ανθρώπου.
Αφιέρωμα στον Έλληνα ποιητή Κώστα Καρυωτάκη
από την βιβλιοθήκη Timisoara
ΡΟΥΜΑΝΙΑ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΙΗΣΗΣ - 20-24/9/2017
Ελλάδα: Ηλίας Τσέχος, Θανάσης Πάνου, Διώνη Δημητριάδου
Ελλάδα: Ηλίας Τσέχος, Θανάσης Πάνου, Διώνη Δημητριάδου
Kostas
Karyotakis
BIBLIOTECA JUDETEANA TIMIS, TIMISOARA-1787-
BIBLIOTECA JUDETEANA TIMIS, TIMISOARA-1787-
.
Η
ιστορική βιβλιοθήκη Timisoara ( bibliotheca 1787
) στη Ρουμανία, διοργανώνει ένα α φ ι έ
ρ ω μ α στον Έλληνα ποιητή Κώστα Καρυωτάκη
(από ελληνικά στα αγγλικά και Romana,
παράλληλα, για αντιπαράθεση) με την
βοήθεια του Silviu Genescu, πάνω στο υλικό
του συγγραφέα και εικαστικού Θανάση
Πάνου, στην Παγκόσμια Συνάντηση Ποίησης
20-24 Σεπτεμβρίου του 2017 .
Στο
αφιέρωμα για τον μεγάλο Έλληνα ποιητή
Κώστα Καρυωτάκη, έχουν μεταφραστεί
και συμπεριληφθεί,ο λόγος του Ηλία
Τσέχου, σπουδαίου στη σύγχρονη Ελληνική
ποίηση και η συγγραφέας, κριτικός
λογοτεχνίας Διώνη Δημητριάδου, που με
τον Θανάση Πάνου, διαβάζουν ποιήματά
τους και τα συζητούν.
Όλα
τούτα, με την αμέριστη λατρεία της
συγγραφέας Lidia H a n d a b u r a, υπηρετώντας
τα βιβλία και τις γλώσσες, στην ιστορική
βιβλιοθήκη της πόλης!!!
Το
ταξίδι της Ελληνικής Ποίησης συνεχίζεται,
με όσους αγαπούν την ποίηση, την Ελλάδα,
τον κόσμο, τους ποιητές και τα ποιήματα
!!!
Visual
Archive of Greek Poetry & Foreigns Writers
https://arxiooptikispoiisis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου