Πάμπλο Νερούδα “Ποθώ το στόμα σου “

«Πάρε μου το ψωμί, αν θέλεις,

πάρε μου τον αέρα, 

αλλά

μη μου παίρνεις το γέλιο σου.»

 («Το Γέλιο σου»)

video

“Ποθώ το στόμα σου “

Ποθώ το στόμα σου, τη φωνή, τα μαλλιά σου,

Σιωπηλή πεινασμένη ενεδρεύω στους δρόμους,

Το ψωμί δεν με τρέφει, η αυγή με ταράζει,

Αναζητώ τον υγρό ήχο των βημάτων σου όλη μέρα.

Ορέγομαι το λαμπερό σου χαμόγελο

Τα χέρια σου το χρώμα του άγριου σιταριού.

Ορέγομαι τα χλωμά πετράδια των νυχιών σου

θέλω να καταφάω το δέρμα σου σαν ολόκληρο αμύγδαλο.

Θέλω να καταφάω την ηλιαχτίδα

που τρεμοπαίζει στην ομορφιά σου

Τη μύτη , άρχοντα του αλαζονικού σου προσώπου

θέλω να καταφάω την φευγαλέα σκιά απ τα ματόκλαδα σου .

Και περπατώ πεινασμένη οσφραινόμενη το λυκόφως

Ψάχνοντας για εσένα,

και τη ζεστή σου καρδιά

όπως το πούμα στη χέρσα ερημιά.

Ο Πάμπλο Νερούδα[1] (Pablo Neruda, φιλολογικό ψευδώνυμο του Ρικάρδο Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο, Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto, 12 Ιουλίου 1904 – 23 Σεπτεμβρίου 1973) ήταν Χιλιανός συγγραφέας και ποιητής. Σύμφωνα με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, θεωρείται ο σημαντικότερος ποιητής του 20ού αιώνα [2][3]. Το 1971 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις λόγω της πολιτικής του δραστηριότητας και των κομμουνιστικών του πεποιθήσεων.[4]Εξέδωσε πληθώρα ποιητικών συλλογών ποικίλου ύφους, όπως ερωτικά ποιήματα, έργα που διέπονται από τις αρχές του σουρεαλισμού, ακόμα και κάποια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πολιτικά μανιφέστα. Τον Απρίλιο του 2013, 40 χρόνια μετά το θάνατό του, έγινε εκταφή της σορού του, με σκοπό να διακριβωθεί αν είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης με δηλητήριο από πράκτορες του δικτατορικού καθεστώτος που κυβερνούσε τη Χιλή κατά το θάνατό του.

Πηγή: Βικιπαίδεια