Αρθούρος Ρεμπώ - Κατάπια μια γερή δόση δηλητήριο

Μια εποχή στην κόλαση

Απαγγελία Γιώργος Κιμούλης

Album: Mία εποχή στη κόλαση

οπτικοποίηση: Θανάσης Πάνου

video

Νύχτα κόλασης

Κατάπια μια γερή δόση δηλητήριο.

Ευλογημένη η συμβουλή που μου δόθηκε!.

Τα σπλάχνα μου καίγονται.

Το φαρμάκι με παραμορφώνει, με ρίχνει κάτω. 

Πεθαίνω από δίψα, σκάω, πνίγεται η φωνή μου.

Κόλαση, αιώνια τιμωρία! Φλόγες από παντού φουντώνουμε,

καίγομαι όπως μου πρέπει, δαίμονα στρίβε!

Διέκρινα την στροφή προς το καλό, την ευτυχία, την σωτηρία.

Πως να περιγράψω όμως το όραμα,

η ατμόσφαιρα της κόλασης δεν ανέχεται ύμνους! 

Χιλιάδες γοητευτικές υπάρξεις, μία αρμονική πνευματική σύμπνοια,

η δύναμη, η γαλήνη, οι ευγενείς φιλοδοξίες μου, δεν ξέρω,

οι ευγενείς φιλοδοξίες, άρα είμαι ακόμα ζωντανός.

Λες αυτή να είναι η αιώνια καταδίκη; 

Όποιος θέλει να αυτοκαταστραφεί

είναι σίγουρα καταδικασμένος, έτσι δεν είναι; 

Νομίζω ότι βρίσκομαι στην κόλαση, άρα βρίσκομαι.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κατήχησης. 

Είμαι σκλάβος του βαπτίσματός μου.

Γονείς, είστε υπαίτιοι της δυστυχίας μου και της δυστυχίας σας. 

Τι χαζός που ‘μαι!

Τους ειδωλολάτρες δεν τους αγγίζει η κόλαση.

 Ω είμαι ακόμα ζωντανός!

Αργότερα οι απολαύσεις της κόλασης θα είναι μεγαλύτερες.

Ένα έγκλημα, γρήγορα, ένα έγκλημα,

να περάσω στην ανυπαρξία

όπως ορίζει ο ανθρώπινος νόμος. 

Πάψε, πάψε! Ντροπή, αίσχος πια, φτάνει! 

Με γέμισαν ψέματά, φτηνά αρώματα και ανόητες μουσικές. 

Νάτος πάλι ο σατανάς να λέει ότι κατέχω την αλήθεια,

ότι βλέπω το δίκιο, ότι η κρίση μου είναι ορθή και σταθερή,

ότι είμαι έτοιμος για την τελείωση…. Τι έπαρση. Έλεος! 

Κύριε φοβάμαι. Διψάω πολύ, διψάω! 

Μα δεν υπάρχουν εκεί πέρα άλλες ψυχές να θέλουν το καλό μου; 

Ελάτε, Ελάτε…. Ένα μαξιλάρι μου φράζει το στόμα.

Ελάτε, δεν μ’ ακούν, φαντάσματα θα ‘ναι. 

Εξάλλου ποιος σκέφτεται ποτέ τον άλλον.

Μη πλησιάζετε. Μυρίζω καμμένη σάρκα. 

Ψευδαισθήσεις, ψευδαισθήσεις, πολλές ψευδαισθήσεις,

αναρίθμητες ψευδαισθήσεις,

πάντα με βασάνιζαν οι ψευδαισθήσεις. 

Καμία πίστη στην ιστορία.

Αδιαφορία για τις ηθικές αρχές.

Δεν θα ξαναμιλήσω πια για αυτά.

Όλοι οι ποιητές και οραματιστές θα με ζηλέψουν. 

Είμαι χίλιες φορές πιο πλούσιος. 

Κοίτα! Το ρολόι της ζωής σταμάτησε πριν από λίγο.

Δεν βρίσκομαι πια στον κόσμο.

Η θεολογία τελικά είναι ακριβής,

σίγουρα η κόλαση βρίσκεται κάτω και ο ουρανός απάνω.

Έκσταση, εφιάλτης. Σατανά, βελζεβούλη στρίβε,

και συ και το διαβολογοσογό σου….

Ο Ιησούς βαδίζει πάνω σε πορφυρένιες αγκαθιές

χωρίς να τις λυγίζει…..

Ο Ιησούς βάδισε πάνω στα κύματα. 

Θα αποκαλύψω όλα τα μυστήρια.

Μυστήρια θρησκευτικά ή φυσικά,

θάνατος, γέννηση, μέλλον, παρελθόν, κοσμογονία, χάος.

Είμαι αριστοτέχνης μάγος. 

Ακούστε!… 

Ξέρω όλα τα κόλπα!

Ακούστε, δεν είναι κανείς εδώ;

Κι όμως κάποιος είναι,

δεν θέλω να αποκαλύψω όλα τα μυστικά μου.

Τι θέλετε; Θέλετε νέγρικα τραγούδια;

θέλετε να εξαφανιστώ, να βουτήξω να βρω το δαχτυλίδι;

Θέλετε; Να φτιάξω χρυσάφι, ελιξήρια; 

Πιστέψτε με, πιστέψτε με,

η πίστη σ’ ελευθερώνει, δείχνει το δρόμο, σε γιατρεύει. 

Ελάτε όλοι και τα μικρά παιδιά, ελάτε να σας παρηγορήσω,

ελάτε κάποιος να σας ανοίξει την καρδιά του, την καρδιά μου!

Ελάτε. Ανθρωπάκια, μεροκαματιάρηδες!

Δεν θέλω προσευχές,

μόνο η  εμπιστοσύνη σας θα μ’ έκανε ευτυχισμένο. 

Ας ξαναγυρίσουμε όμως σε μένα, εδώ κάτω.

Δεν νοσταλγώ και πολύ τον κόσμο.

Είμαι τυχερός που δεν υποφέρω πια.

Η ζωή μου ήταν τρελή. Κρίμα! 

Σκασίλα μου.

Ελάτε τώρα να κάνουμε τις πιο απίθανες γκριμάτσες. 

Είναι σίγουρο, βρισκόμαστε έξω απ’ τον κόσμο.

Κανένας ήχος πια. Η αφή έχει χαθεί. Κουράστηκα!

Πεθαίνω από εξάντληση.

Είμαι στον τάφο, τροφή των σκουληκιών,

η φρίκη, της φρίκης!

Σατανά, όλο φάρσες κάνεις,

πας να με διαλύσεις με τα μάγια σου.

Διαμαρτύρομαι, διαμαρτύρομαι. 

Επανέρχομαι στη ζωή!

Και αντικρίζω τα χάλια μας.

Και αυτό το δηλητήριο, αυτό το καταραμένο φιλί!

Είμαι αδύναμος μπροστά στην αγριότητα του κόσμου!

Έλεος, Κρύψε με θεέ μου, κρύψε με,

κρύψε με καταρρέω, κρύψε με, κρύψε με!

Είμαι κρυμμένος και δεν κρύβομαι.

O Αρθούρος Ρεμπώ (Arthur Rimbaud 20 Οκτωβρίου 1854-10 Νοεμβρίου 1891) ήταν Γάλλος ποιητής. 

Θεωρείται ένας από τους μείζονες εκπροσώπους του συμβολισμού, με σημαντική επίδραση στη μοντέρνα ποίηση, παρά το γεγονός πως εγκατέλειψε οριστικά τη λογοτεχνία στην ηλικία των είκοσι ετών. Από το σύνολο του έργου του ξεχωρίζουν οι ποιητικές συλλογές “Εκλάμψεις” και “Μια Εποχή στην Κόλαση”. Η τελευταία υπήρξε το μοναδικό βιβλίο του Ρεμπώ που δημοσιεύτηκε κατόπιν επιθυμίας και ενεργειών του ίδιου, ενώ σημαντικό μέρος των ποιημάτων του δημοσιεύτηκαν ενόσω ήταν εν ζωή αλλά χωρίς τη συγκατάθεσή του ή εν αγνοία του. Γεννήθηκε στη Γαλλική αγροτική πόλη Σαρλβίλ των Αρδεννών, όπου έζησε τα νεανικά του χρόνια, πριν ξεκινήσει η πολύχρονη περιπλάνηση του σε πολυάριθμες πόλεις της Ευρώπης. Στη διάρκεια του πολυτάραχου βίου του ταξίδεψε σε δεκατρείς διαφορετικές χώρες και έζησε ως επαίτης, μισθοφόρος, εργάτης, παιδαγωγός και ναυτικός, παράλληλα με τη συγγραφική δραστηριότητα. 

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχοντας ήδη εγκαταλείψει την ποίηση, περιπλανήθηκε στην βορειοανατολική Αφρική όπου εργάστηκε ως έμπορος και εξερευνητής, την ίδια περίοδο που άρχισε να αναγνωρίζεται το ποιητικό έργο του μεταξύ των λογοτεχνικών κύκλων του Παρισιού.

Θεωρείται πρωτοπόρος του συμβολισμού, του μοντερνισμού,  ενω αναφέρουν ότι ανήκει στο πάνθεον των “καταραμένων ποιητών”.

Ο ο Αλμπέρ Καμύ επίσης, τον αποκάλεσε «ποιητή της εξέγερσης». 

Εισάγοντας τα ρομαντικά ιδεώδη στον 20ο αιώνα υπήρξε είδωλο των φοιτητών του Μάη του ’68 και διανοούμενων μουσικών. 

Με την ποίηση του ενέπνευσε ροκ καλλιτέχνες όπως ο Τζιμ Μόρισον, ο Μπομπ Ντίλαν, ο Τζον Λένον και η Πάτι Σμιθ.