From Dadaist roots to Surrealism in Greece
Ελληνικός υπερρεαλισμός
Νάνος Βαλαωρίτης:
«Ο Υπερρεαλισμός είχε χαρακτήρα αισθητικοαναρχικό»
(απόσπασμα συνέντευξης στην Εύη Μαλλιαρού)
Ανδρέας Εμπειρίκος
“τριαντάφυλλα στο παράθυρο”
"Παρουσία Αγγέλων εντός Ατμομηχανής"
video
«Όταν με τη βαρύτητα του ανέμου που συναρπάζει τα φρόκαλα μεσ’ απ’ τα πόδια των μανάδων εσάλπισε το πεφταστέρι τις τελευταίες εντολές των θεανθρώπων σηκώθηκε υπερήφανος ο φθόγγος και μ’ ευκαμψία τελείου μηχανικού λεπτολογήματος παρέσυρε την ευτυχία προς τα πελάγη μιας παμμεγίστης παλιρροίας. Τότε συνέβη να φτερνισθούν οι φυσητήρες και όλα τα κήτη ανέστρεψαν την κοιλιά τους και κατεποντίσθηκαν αύτανδρα τα περασμένα κουφάρια υπέρ της αναγεννήσεως της ευτυχίας υπέρ της ειρήνης υπέρ της αμαυρώσεως υπέρ της εκλάμψεως της αληθείας υπέρ της κατισχύσεως των ρόδων και της μαγικής αράχνης εν έτει χαράς για τον αιώνα των μεγάλων ολισθημάτων των κυμάτων επάνω στα στεκούμενα καράβια.»
Εμπειρίκος, από την Υψικάμινο, 1935
Ανδρέας Εμπειρίκος
“τριαντάφυλλα στο παράθυρο”
Η ομορφιά των πραγμάτων βρίσκεται στο πνεύμα που τα ατενίζει. ''Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της ύπαρξεώς μας...' Τριαντάφυλλα στο παράθυρο Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ' αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της καθεμιάς ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας. ... Α. Εμπειρίκος, Υψικάμινος, Άγρα Το κείμενο προέρχεται από τη συλλογή Υψικάμινος, με την έκδοση της οποίας, το 1935, ο Α. Εμπειρίκος εισήγαγε τον υπερρεαλισμό στην Ελλάδα. Αναφέρεται στην αγάπη ως διαχρονική αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και ύψιστο προορισμό της ζωής.
Εγγονόπουλος Nίκος
«Τίμων ο Αθηναίος»
video
Εφανταζούντανε εαυτόν
Σαν ψωριασμένο λύκοκαθώς όλ' οι άνθρωποιαλυχτούσανε γύρω τουοι λυσσαγμένοι σκύλοιαλλ' επί τέλους εκατάλαβε-πόσον αργά Θεέ μου!πόσο αργά-πως έτσιπ ά ν τ α γίνεται:να επιτίθενται οι άνθρωποι- άγρια κι αλύπητα -στον κάθε μεμονωμένο τους συνάνθρωποόμοιοι με λυσσασμένα σκυλιά…«Ποίηση 1948»:«τούτη η εποχήτου εμφυλίου σπαραγμούδεν είναι εποχή για ποίησηκι” άλλα παρόμοια :σαν πάει κάτι να γραφήείναι ως αν να γράφονταναπό την άλλη μεριάαγγελτηρίων θανάτουγι” αυτό και τα ποιήματά μουείν” τόσο πικραμένα(και πότε – άλλωστε – δεν είσαν;)κι” είναι– προ πάντων -και τόσο λί
ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ
'ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ ΠΑΝΤΑ Η ΠΟΙΗΣΗ"
video
Κι αν ακόμη το νόημα είναι του βυθού
ο αυτάρκης πυρόλιθος του ονείρου...
μόνο εσύ ω ποίηση έμεινε να φέγγεις
μέσα από βράχο διάφανο το μόνο πλοίο
Γιατί άλλο από το παραλήρημα δεν σου μεινε φυσίγγι
δεν έχει άλλη εκβλάστηση από τη φλέβα σου
που πλημμυράει την πολιτεία συρίζοντας ως τον ενδότοιχο
σφαγμένη εντός σου μια ερώτηση δε λέει να σωπάσει
ανατέλλει δύει εντάφια πλησιφαής
με φεγγάρια χαίνει με παλίρροιες
όπως απλώνει στα ορυκτά το έκζεμα του πλανήτη
κι από τη βολή του πρόγονου δε σβήνει η ηχώ
Πιο κορυφαίο σπόνδυλο απ τη σιωπή δεν έχεις
χαράδρα η μνήμη μάγμα απέραντο η οργή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου