Το αρχείο «οπτικής ποίησης» Ελλήνων και Ξένων Λογοτεχνών, είναι ένα Project που αφορά την ποίηση-λογοτεχνία και τα εικαστικά γενικότερα. Έχουν δημιουργηθεί περισσότερα από 500 videos οπτικοποιημένης ποίησης,προβάλλονται σε λογοτεχνικές παρουσιάσεις και συμμετέχουν στα δρώμενα του Athens Art International Arts Festival και του international Film Poetry Festival (Τhe Institute for Experimental Arts).
150 άνθρωποι στο ακροατήριο
εκείνη τη νύχτα αποθέωσαν τον Άλλεν
Γκίνσμπεργκ καθώς έφθανε στον επίλογο
του Ουρλιαχτού.
Ο καθένας ήξερε ότι ένα
ανθρώπινο εμπόδιο είχε σπάσει και ότι
μια ανθρώπινα φωνή και ένα σώμα είχε
εκσφενδονιστεί ενάντια στο σκληρό τοίχο
της Αμερικής και όλων των στρατών,
ναυτικών, ακαδημιών και άλλων οργάνων.
Part of Ginsberg's epic poem "Howl"
where he foresaw saw destructive forces of capitalism and conformity
in the United States. It is one of the classic poems of the Beat
Generation.
Videowork by Thanasis Panou
video 1
(Don't
Smoke)
Allen
Ginsberg “ Put Down Your Cigarette Rag “
video 2
A.Ginsberg
«Σε παρακαλώ γύρισε & να είσαι όλο
κέφι»
video 3
Σκέφτομαι ότι η Αμερική
είναι ένα χάος
Οι αστυνομικοί έχουν
γεμίσει τους δρόμους με το άγχος τους,
Το
περιπολικό στριγκλίζει και σταματάει
Σήμερα
μια γυναίκα στα 20,
χαστούκισε τον
αδελφό της
Που παίζει με τους παιδικούς
του κύβους
Που παίζει με έναν τεράστιο
βράχο
«σταμάτα αμέσως! Έρχονται οι
μπάτσοι! Οι μπάτσοι!»
Και δεν υπήρχε
κανένας μπάτσος- κοίταξα γύρω-
Ένας
σωρός σκατά απέναντί μου.
Δακρυγόνα!
Δυναμίτης! Μουστάκια!
Θα αφήσω γένια
και θα κουβαλάω όμορφες μπόμπες,
θα
καταστρέφω τον κόσμο,
θα γλιστρήσω
μέσα από τις χαραμάδες του θανάτου
Και
θα αλλάξω το σύμπαν – Χά!
A.
Ginsberg
Τίποτε
σημαίνει τίποτε.
Οι αγελάδες, η σούπα,
ο θάνατος της μάνας,
τα πολεμικά
απόρρητα, το παρθενικό τραγούδι του
Αλκμάν,
οι αρχαίοι Έλληνες με σορτσάκια,
το κολέγιο Σμίθ.
Άναστρα πράγματα
προσπαθούν να στερήσουν
από τη Γενιά
Μπιτ τις ψευδαισθήσεις της. Γιατί
;
Επειδή αυτοί,
οι άναστροι δεν
πιστεύουν στη μαντική αφαίρεση,
να
γιατί.
Πιστεύουν πραγματικά ότι ο
άνθρωπος ζει,
ότι ο άνθρωπος
υπάρχει.
Πόσο λυπηρό! Πόσο παράλογο!
Ο
άνθρωπος δεν υπάρχει,
ο άνθρωπος
είναι απλώς μια εφεύρεση του Θεού,
μια
εφεύρεση χωρίς νόημα
μέσα σε τούτο
το απέραντο κίνημα αναισθησίας.
Γιαυτό
μην ακούτε τι λέει η γη,
η γη ζηλεύει
τον ουρανό.
Ζηλεύει επειδή ξέρει ότι
δεν είναι ούτε καν άστρο.
was an American novelist, short story
writer, satirist, essayist, painter, and spoken word performer.
Burroughs was a primary figure of the Beat Generation and a major
postmodernist author who wrote in the paranoid fiction genre, and his
influence is considered to have affected a range of popular culture
as well as literature.
Burroughs wrote eighteen novels and novellas,
six collections of short stories and four collections of essays. Five
books have been published of his interviews and correspondences. He
also collaborated on projects and recordings with numerous performers
and musicians, and made many appearances in films.
(Writer, philosopher, artist, and
co-founder of the Beat Generation, William S. Burroughs—who died
in 1997 at the age of 83—continues to be a vital cultural force
today.
The author of books like Junky, Queer, and Naked Lunch,
Burroughs forged the cornerstone of a modern American cultural
movement with Jack Kerouac, Allen Ginsberg, and other visionary
writers and artists.
His buttoned-up, three-piece exterior cloaked a
dark genius that hungered for hustlers and heroin — way back in the
1940s.
On February 5, William S. Burroughs would have been 97, but
his spirit undoubtedly lives on, with more about him still coming
out.)
Gregory Corso was a key member of the Beat movement, a group of convention-breaking writers who were credited with sparking much of the social and political change that transformed the United States in the 1960s. Corso's spontaneous, insightful, and inspirational verse once prompted fellow Beat poet Allen Ginsberg to describe him as an "awakener of youth." Although Corso enjoyed his greatest level of popularity during the 1960s and 1970s, he continued to influence contemporary readers and critics late into the twentieth century. Writing in the American Book Review, Dennis Barone remarked that Corso's 1989 volume of new and selected poems was a sign that "despite doubt, uncertainty, the American way, death all around, Gregory Corso will continue, and I am glad he will."
Η
συνέντευξη αυτή πραγματοποιήθηκε πριν
15 χρόνια.
Τα πράγματα παραμένουν ίδια
και το δωρεάν ταξίδι της γης γύρω από
τον ήλιο συνεχίζεται σταθερά…
ΕΙΧΑΤΕ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ
ΤΟΥ ΣΥΓKΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ.
ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΤΕ ΚΑΤ΄ ΑΡΧΗΝ ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ;
-Από την εποχή που είμαστε
στο Γυμνάσιο, «έβραζε» η παρέα μας και
κάτι απροσδιόριστο είχε αρχίσει να
παίρνει μορφή. Το σίγουρο ήταν ότι κάτι
θα κάναμε: ή αθλητική ομάδα η θα
χαρτογραφούσαμε τον πυθμένα του
Κορινθιακού ή θα γινόμαστε ακόμη και
μπαλαρίνες…Πάντως κάτι! Για να καταλάβετε
όμως το κλίμα της εποχής μας μιας και
φαντάζει για σας, σαν λίγο μετά την
νεολιθική, πρέπει να σας μεταφέρω το
γενικό κλίμα της ευρύτερης κοινωνίας
που φυσικά ήταν τελείως διαφορετικό
από αυτό που ζείτε, ως έφηβοι, σήμερα.
Όταν είμαστε στην ηλικία
σας-τη δεκαετία του ’70-υπήρχε ακόμη το
«μούδιασμα» της δικτατορίας και του
συντηρητικού κλίματος που καθοδηγούσε
ακόμα και τα μουσικά ακούσματα. Δυστυχώς
η Ελληνική μουσική, κυρίως η παραδοσιακή,
είχε ταυτιστεί με τις επιταγές των
κοινωνικών στεγανών που επέβαλε η
πολιτική κατάσταση στο τόπο μας και
έτσι για μάς τους έφηβους είχε συνδυαστεί
με το φολκλορικό «κιτς» των πανηγυριών.
Οι αναζητήσεις μας στρέφονταν στην
«απαγορευμένη παγκόσμια σκηνή», στα
νεανικά κινήματα που ήταν ενάντια στην
ψευδό-ηθική και μας έδιναν μια αισιοδοξία
για δίκαιη αλλαγή στον κόσμο. Υπήρχε
ένα παγκόσμιο μουσικό κίνημα εξίσου
σαρωτικό και δημιουργικό με την έκρηξη
της μουσικής στα τέλη της δεκαετίας του
’60 απ’ όπου ξεπήδησαν οι πιο ενδιαφέρουσες
και πρωτοποριακές ιδέες τόσο στη μουσική
όσο και στον πολιτισμό γενικά. Στο
Ξυλόκαστρο είχε δημιουργηθεί ένα
«μουσικό καζάνι» που έβραζε με ανήσυχους
νέους όπως ο Βλάσης Μπονάτσος, ο Παύλος
Βακατάτσης ο Νίκος Δόϊκας και οι αδελφοί
Σπυρόπουλοι (Σπυριδούλα) o J. VAVOYRAS και ο
Ζωρζ Πιλαλί αργότερα.
Γενικά η νεολαία είχε
σαν «χρυσή βίβλο» την εργασία της
Μαργκαρετ Μίντ για την «μη βία» στην
κοινωνία. Τη δεκαετία του ’50 η μεγάλη
ανθρωπολόγος είχε βρει το μυστικό σε
μια φυλή στις νήσους ΦΕΡΟΑ.
Η ελευθερία στους νέους
της φυλής, κυρίως η σεξουαλική, είχε
δημιουργήσει μια κοινωνία με μηδενική
εγκληματικότητα, ευτυχισμένη, που
φάνταζε σαν ουτοπία ΚΑΝΤΕ ΕΡΩΤΑ ΟΧΙ
ΠΟΛΕΜΟ!
Έτσι εμφανίστηκε το
σύνθημα που ξεσήκωσε 500.000 νέους το 1969
στο φεστιβάλ του WOODSTOCK όπου όλοι, μαζί
με τα είδωλα της εποχής, όπως τους: RICHIE
HAVENS, KARLOS SANTANA, JOE COCKER, JIMI HENTRIX, TEN YEARS AFTER,
WHO, JANIS JORLIN και πολλούς άλλους, είπαν το
πρώτο μεγάλο ηχηρό ΟΧΙ στο πόλεμο.
Αυτοί οι « γραφικοί»
χίπις άλλαξαν εντελώς την αντιμετώπιση
του κόσμου απέναντι στη μουσική. Αυτό
το γενικό κλίμα σε συνάρτηση με μερικούς
«φωτισμένους» δασκάλους που μας άνοιγαν
τα μάτια και μας ωθούσαν να ανοίξουμε
τα φτερά μας, μας επηρέασε, μας φόρτισε
και μας ώθησε να ψάξουμε και σε άλλους
δρόμους, προσωπικούς ίσως και πιο
μοναχικούς. Σίγουρα τους χρωστάμε πολλά.
Η μουσική ιστορία μας
λοιπόν, ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας
του ΄70. Τότε που η DISCO κυριαρχούσε με τον
Ιλουστρασιόν–ψεύτικο κόσμο της και
που το PUNK προσπαθούσε άκομψα να βάλει
παραμάνες στα μάτια της εξουσίας. Εκείνη
την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και γόνιμη
εποχή των ακραίων μουσικών αντιθέσεων
γεννήθηκαν και οι ΜΟLES. Μια παρέα, μια
τελείως συλλογική υπόθεση, που είχε ως
πρώτη και απαρέγκλιτη αρχή: «Κάηκες αν
ακούσεις λιγότερους από 5 δίσκους την
εβδομάδα και δεν παρουσιάσεις στη παρέα
τις ανακαλύψεις σου!!» Έτσι ξεκολλήσαμε
το αυτί μας από τις νυσταλέες μπάντες
και τα ΠΟΠ-τραγούδια του σωρού και
συνηθίσαμε να μας αντιμετωπίζουν στα
«δισκάδικα» σαν εξωγήινους!
–Μήπως έχετε ΤΟΜ WAITS;
-ΟΟΧΙ ! έχουμε όμως
Φλωρινιώτη…
Όλη η τάξη στην Α΄ Λυκείου
με έρανο και με το προσωπικό χαρτζιλίκι
βοήθησε να αγοράσουμε το ακριβό όργανο:
DRUMS! Έτσι αρχίσαμε να παράγουμε την δική
μας μουσική πάντα με εκκίνηση την
δυναμική της ομάδας. Η μουσική για μάς
ήταν κάτι απλό, γεμάτο ενέργεια, λίγο
ταλέντο και πολλή όρεξη. Hey, ho, let´s go…!
Έβγαινε δηλαδή στην επιφάνεια αυτό που
λέμε, να παίζεις μουσική με την ψυχή σου
κι όχι με τις γνώσεις.
ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ ΤΟ
ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΩΣ ΚΡΑΤΗΣΑΤΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ;
Από την αρχή το συγκρότημα
είχε πυρήνα όχι μόνο τη μουσική αλλά
και άλλες μορφές τέχνης ή έκφρασης, όπως
ζωγραφική, ποίηση, συγκεντρώσεις και
εξερευνήσεις στην ορεινή κορινθία. Στη
Γ Λυκείου μάλιστα εκδόθηκε και η πρώτη
μαθητική εφημερίδα από την τάξη μας, η
«μαθητική φωνή» που μας ένωσε πιο δυνατά
αν και προκαλέσαμε αντιδράσεις στη
συντηρητική κοινωνία.
Φοιτητές ακολουθήσαμε
τις επιταγές της πυξίδας. Άλλοι στο
Βορρά, άλλοι στη Δύση, άλλοι στο εξωτερικό.
Η παρέα όμως είχε γερές βάσεις και η
απόσταση τελικά δεν υπήρξε εμπόδιο.
Δημιουργήσαμε τα «ΜΟΛΙΚΑ» εφημερίδα
που οι διαστάσεις της μάλιστα, ήταν
διπλάσιες από τις σημερινές και μέσω
ταχυδρομείου επικοινωνούσαμε. Συνήθως
υπήρχε συνοδευτικά και κασέτα με
τραγούδια-ιδέες-αλλά και στίχους άλλοτε
για σοβαρή δουλειά και άλλοτε-τις
περισσότερες φορές για πειράγματα-αυτοσαρκασμό
και σάτιρα για τη μουσική μας.
Στα «ΜΟΛΙΚΑ» γράφαμε
για τις συναυλίες που είδαμε, τις
εντυπώσεις μας, τις νέες μουσικές που
ανακαλύψαμε, νέα για τους φίλους, τίς
συνελεύσεις στις σχολές μας, τους έρωτές
μας ακόμα και για τις πατάτες που έλεγαν
τα ζώδια μας. Η απόσταση λοιπόν λειτούργησε
ώστε να εμπλουτίσουμε τα ακούσματά μας
και να τα «φορέσουμε» ασυνείδητα στα
κομμάτια μας.
Δημιουργήσαμε αληθινές
φιλίες με παιδιά που πολλά από αυτά
είναι σήμερα επαγγελματίες με ποιότητα
και ήθος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ για παράδειγμα,
τις ποιητικές βραδιές με μουσική που
πραγματοποιούσαμε μαζί με τον Γιώργο
Καρρά που με τον Κώστα Φλωροσκούφη, τον
Μιχάλη Κανατίδη και αργότερα τον Γιάννη
Αγγέλακα έφτιαξαν τις ΤΡΥΠΕΣ που η
ποιότητα του στίχου τους ξεχώρισε στην
Ελληνική ΡΟΚ σκηνή.
ΠΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΕ
ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΑΣ;
Εδώ τα πράγματα
μπλέκονται. Το περιοδικό ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ
είχε γράψει ότι παίζουμε «τηλεοπτική
Lounge jazz» με στοιχεία BLUES και επιρροές από
την παραδοσιακή μουσική της χώρας μας.
Στο περιοδικό JAZZ/JAZZ o
κριτικός κ. Φώντας Τρούσας ανάφερε ότι
οι ΜΟLES κινούνται σε ένα oriental rock–funk
ύφος.
Εμείς θεωρούμε ότι η
μουσική του αυτοσχεδιασμού, μας επιτρέπει
να βγάλουμε, να διαφανούν τα βιώματα
και οι ανησυχίες, έξω από φόρμες, στιλ
και φυσικά έξω από τα σύνορα της
Αμερικανικής κουλτούρας που συνήθως
ταυτίζεται η μουσική των αλλοδαπών 4/4.
Έτσι μπορείτε να καταλάβετε την εμμονή
μας σε οργανικά κομμάτια με βάρος στον
αυτοσχεδιασμό. Για μας, είτε παίζουμε
μόνοι μας στο STUDIO, είτε μπροστά σε κοινό,
ο λόγος για τον οποίο υπάρχουμε σαν
ΜΟLES είναι ο ίδιος. Είμαστε δέσμιοι της
νιότης μας, που μοιραία μας οδηγεί στο
πόνο των BLUES αλλά και σε ρυθμούς όπως το
FUNK ORIENTAL ή το ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΘΑ με την
έννοια της πιο χρηστικής μουσικής που
δεν αγνοεί αυτά που συμβαίνουν σήμερα.
Αυτό πάντως που κυριαρχούσε
πάντοτε ήταν το χιούμορ (MINIMA MORALIA) η
παρεϊστικη ατμόσφαιρα (ΑΝΕΜΟΣ) και τα
στοιχεία του πηγαίου. (ΑΙΑΣ).
Ρετρόροκ
φώτο εδω με το υπέροχο κοινό μας στην
συναυλία των Moles Band το 1981στην καφετέρια
του Sykion Beach η Sikyon Coast
Οι
Μoles band δημιουργήθηκαν το 1977 ως μια
σχολική μπάντα. Σήμερα έγιναν 42 ετών.
The
Moles are a group of musicians which is consisted of Thanassis Panou,
Antonis Lymperides, Makis Kontrfilias, Apostolis Kourkoutas, Antonis
Garderakis, Ilias Missiris, Tassos Missiris, Takis Dedes, and
Georgios Christou. This was one of their many works, they have made
several CDs in Greece, and this was their second work for a film,
their first was for a road movie documentary " The bikers".
Now they are trying to make a return since their split after The Gary
Snyder movie.
...
IMDb Mini Biography By: Papathassiou
Βαβέλ
Πάσχα του 1997
Απ' τις τελευταίες μας
συναυλίες με τους MOLES στη θρυλική Βαβέλ,
παίζοντας μια δυνατή ανατολίτικη έκδοση
του κλασικού "Who do you love" μαζί με τον
Αντώνη Λυμπερίδη στην κιθάρα, τον Θανάση
Πάνου στο μπάσο και τον Ηλία Μισύρη στα
φωνητικά + κιθάρα. Ωραίες Rock εποχές, με
πολύ καλό κοινό!!!
Προσπαθώ
να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή χωρίς αυτόν
τον Άνεμο από όλες τις πλευρές του
ορίζοντά μας. Αυτόν τον Άνεμο που ξορκίζει
όλα τα σύννεφα με προσευχές αλλιώτικες,
με το κεφάλι ψηλά στον γαλαξία επάνω
και εντός μας. Κάποιοι βέβαια εξυπηρετούν
τις ανάγκες τους σε απανεμιά, αγέλαστοι
μέσα στο κοινωνικό ορυμαγδό και ζουν
κατά κανόνα στο κουφάρι ενός αρχαίου
δράματος χωρίς κορύφωση καμία. Κάποιοι
άλλοι ακόμη χειρότερα, υποκρίνονται
ότι κόντρα στον άνεμο βαδίζουν πολεμώντας
τον, αλλά το ψεύδος τους αυτό κρύβει τη
μόνιμη πληγή μιας αντιερωτικής ύπαρξης.
Και αυτό γιατί ο άνεμος όλων των οριζόντων,
είναι η μόνη μέθη που ευνοεί κατά συρροή,
της κάθε σεξουαλικής κορύφωσης την
διαύγεια.
χαρά,
χαρά
μέσα σε καταιγίδα,
ο Άνεμος
με
Το και Το
μας ακολουθεί
κουνώντας
την ουρά του.
"stratocumulus"
Moles Band
Εμπόροι
πίνουν το κρασί μας.
Moles band
ΣΤΟΑ
ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ I
Πλάνα
από την λογοτεχνική εκδήλωση στη ΣΤΟΑ
ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.
Oταν
χρησιμοποιείς την θάλασσα για προσκεφάλι
σου…
Έτσι κάνει και ο ουρανός με τα
νέφη του, η γη με τα παιδιά της και τα
παιδιά με το δίχως απόσταση τραγούδι,
το
τραγούδι που δεν έχει μετάφραση και
χωρίς λόγια
με μια ανάσα βυθίζεται
στον κορινθιακό…
moles band "Η
μπαλάντα του Κορινθιακού"
This
very dream betrayed us too(as well)
Even if it almost reached
the truth
It can´t boast that became a bird
Of an
extraordinary flight
moles
band «minima moralia»
c.d: Ανεμος
Το
blues του Γυμνασιάρχη
-BACK DOOR MAN-
Jazz
Fish - MOLES BAND
John
Mizarolli at Moles studio
Xylokastro 1997
MOLES
BAND_ROOT 66
Another
Moles Band video this time at the Moles studios with a great guest
and great guitarist John Mizarolli sometime in 1997 in
Xylokastro-Greece.The drumer of the band Tasos Misyris plays with one
foot because the other was broken at that time!
MOLES
BAND -SANTI SINA
Οι
santi sina (σανσκριτικά) ήσαν το πρώτο και
ειδικά
εκπαιδευμένο τμήμα του στρατού
με αποστολή την επιδίωξη ειρήνης με
τους εχθρούς. Κάτι σαν διπλωμάτες
δηλαδή.
Τους ονόμαζαν και «πολεμιστές
ειρήνης»
(Φυσικά οπλοφορούσαν)
εμπόροι
πίνουν το κρασί μας…
moles
band "Jazz Harmolipi"
"Babel
Blues" Moles Band
Moles
band funk oriental
Αργύρης
Χιόνης
«Παίγνια και Σάτιρες» (Moles Band)
Ό,τι
περιγράφω με περιγράφει”
«ποίηση
δωματίου», Αργύρης Χιόνης,
Εκδ.
Γαβριηλίδης 2010
(Από την ενότητα:
«Παίγνια και Σάτιρες»)
Μουσική:
Moles
band
“Αν ο Πενθέας
λεγόταν
Νηπενθέας,
ίσως να ‘χε γλιτώσει
τη
σφαγή.”
Α
Χιόνης "Προσευχές" (moles band)
MOLES
BAND -"jam"-Στοά του Βιβλίου
Μια
όμορφη βραδιά με ποίηση, λογοτεχνία και
μουσική, στην Στοά του βιβλίου-χρόνια
πριν-
με διοργανωτή: : «ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΟΜΒΡΟΣ
-(του αγαπητού συγγραφέα,
μουσικού και ζωγράφου Μιχάλη Κόκκινου)
Ο
Αίαντας ο Τελαμώνιος, ήταν γιος του
βασιλιά της Σαλαμίνας και της Περίβοιας
και αδελφός του Τεύκρου. Επειδή ήταν
πελώριος στο ανάστημα, ονομάστηκε
Αίαντας ο μεγάλος. Θεωρείται μαζί με
τον Διομήδη ο δεύτερος σε ανδρεία ήρωας
του Τρωικού πολέμου μετά τον Αχιλλέα.
Αυτός μόνος του απομάκρυνε τους Τρώες,
όταν πλησίασαν στα ελληνικά καράβια
για να τα κάψουν. Αντιμετώπισε και
τον Έκτορα σε μονομαχία και μετά το
θάνατο του Αχιλλέα απαίτησε να του
δώσουν τα όπλα του ήρωα. Τελικά όμως τα
κέρδισε ο Οδυσσέας έχοντας την βοήθεια
της Αθηνάς. Μετά από αυτή την ταπείνωση
ο Αίαντας αισθάνθηκε προσβεβλημένος
και ρίχτηκε πάνω στο ξίφος του βάζοντας
τέλος στη ζωή του. Υπάρχει και η άποψη
ότι τρελάθηκε και νομίζοντας πως σκοτώνει
τους εχθρούς του, όρμησε πάνω στα πρόβατα
των Ελλήνων και τα στραγγάλισε. Όταν
συνήλθε, αισθάνθηκε τόση ντροπή, ώστε
ρίχτηκε πάνω στο σπαθί του και αυτοκτόνησε.
«Αίας»:
Αντώνης Λυμπερίδης (κιθάρα)
Τάσος
Μισύρης (κρουστά)
Θανάσης Πάνου
(μπάσο)
-moles band-
Στο
περιοδικό jazz & jazz έγινε ιδιαίτερη
μνεία στο μουσικό αυτό Θέμα παρόλο που
ηχογραφήθηκε με πρωτόλεια μέσα- σε ένα
τετρακάναλο αναλογικό- ως πειραματικός
αυτοσχεδιασμός.
Gary
Snyder (I)
Trivia: Won a Pulitzer Prize in 1975 for his poetry
collection "Turtle Island".
Born: May 8, 1930 in San
Francisco, California, USA
Full cast and crew for
Gary
Snyder: Ecology and Poetry (2002) More at IMDbPro
» IMDbPro.com offers
representation listings for over 120,000 individuals, including
actors, directors, and producers, as well as company and employee
contact details for over 50,000 companies in the entertainment
industry.
Click here for a free trial!
Directed
by
Thanassis Papathanassiou Vagenas
Cast (in alphabetical
order) Gary Snyder ... Himself
Original
Music by
Moles
Cinematography by
Yannis Fagras
Faidra
Oikonomou
Thanassis Papathanassiou Vagenas
Nikos
Stathogiannopoulos
Asinethi Zouridi
Music
Department
George Panagiotakopoulos
Θα
όριζα αυτό το ταξίδι σαν ένα ταξίδι με
ιπτάμενα ποδήλατα.
*(Γενέθλιον)
«Αν
και δεν θέλω να ονειροβατώ στο παρελθόν
από
το πλατύ παράθυρο προς την γρανιτένια
τη νεότητα
Οι ρόδες που όργωναν
Πελλοπονήσια γη,
άσπρα πανιά που
αρμένιζαν,
αδιάκοπα φτερουγίσματα
σε
χίλια χιλιόμετρα ήσανε.
Και η Ελαφόνησος
παρθένο πέπλο
αποκάλυπτε την
απέραντη
της φύσης ομορφιά
που
πάλευε να ζήσει»
...
Flutes:Thanasis
Panou
Guitar:Antonis Limperidis
Drums:Takis Dedes
Podilatis
G :T. Papathanasiou
...
Lost in island of deer
Rainer
Maria Rilke "Orpheus and Euridice"
That was the
deep uncanny mine of souls.
Like veins of silver ore, they
silently
moved through its massive darkness. Blood welled
up
among the roots, on its way to the world of men,
and in
the dark it looked as hard as stone.
Rainer Maria
Rilke
…
Translation by Stephen Mitchell.
…
music
Moles
Band
Hand-drawn picture.
Charcoal drawing. ."Orpheus
and Eurydice"
moles
band "Ξ.Γ.Κ " &jam
«Blue
melody» Moles Band
«Λύκος
ή Αρνί -poet » moles band
«poet»
Moles Band
«μη
κλαίς,
δεν είναι τίποτα, δεν είναι
τίποτα,
η ζωή είναι , θα περάσει»
Α.
Χ
MOLES BAND
Antonis Garderakis
Αντώνης
Γαρδεράκης - Moles Band -gravata
Α.
Γαρδεράκης - moles band- live Babel club
CALDONIA
BLUES
MOLES
ΒΑND -LIVE 96
DON ’T TRUST ANYONE
WHO DOESN ’T LIKE THE BLUES
blues
times
Moles
Band 2009_Messing with the kid
MOLES
BLUES TRIO
HOMO
DELPHINUS
MIA
MERA MONO
moles
band "Για εσένα"
1ο
ΖΗΡΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ - ΠΡΟΒΕΣ
Moles
band "The Mills brothers"
Moles
Band «Slaves in the slave market»
romance
'90
-THE SUN IS GONE -
-
sountrack -
Antonis
Limperidis
-thanasis Panou
moles band - xristos xristou
about the need for a better understanding among people-from KATIS PEUKOS memories...
MOLES
BAND- FOTO
Βαβελ..μια λεξη,19 χρονια.
Στα μεσα της δεκαετιας του 80 περνουσαμε απ’ εξω,παιδακια, και το παιχνιδι μας ηταν να μετραμε τα δεκαδες παρκαρισμενα στη σειρα μηχανακια.Το εσωτερικο της ηταν ενα μυστηριο και καθενας με τη φαντασια του επλαθε μια υποκειμενικη οπτασια του παραδεισου της διασκεδασης. Οι περισσοτεροι, δεν προλαβαμε τη συναυλια των ασημων Τρυπων, θυμομαστε ομως τους Μολς να τραγουδουν "Ανεμος", απο το αλμπουμ "Ανατολικα του Συθα". Συναυλιες ροκ, ποπ, τζαζ, μπλουζ, προχειρες μα αυθεντικες, με ψυχη και μερακι.Το στεκι των "περιθωριακων", μεχρι που ολοι γιναμε "περιθωριακοι" και τα αλλα μπαρακια απλα εναλλακτικη λυση. Οσοι θυμουνται το εισιτηριο να στοιχιζει λιγα εκατοσταρικα δραχμες και να τριπλασιαζεται με τα χρονια(θυμαμαι πως πληρωνα το εισιτηριο ακομα κι εγω που τους κρατουσα για ενα διαστημα τα λογιστικα βιβλια), καπου εκει εδωσαν το πρωτο τους φιλι, εκαναν το πρωτο τους τσιγαρο, ειδαν το φεγγαρι να αιμοραγει (αλλοι, ξημερωματα, ψαρευαν καθισμενοι αναπαυτικα διπλα στο κυμα). Χειμωνας με καλη μπυρα, καλη παρεα, βελακια, το γεματο σκονη πιανο και τις ιστοριες του Γιωργου του "βαβελιαρη", ενω στα τελη της δεκαετιας του 90 γινεται και καφετερια(κατι που πολλοι αθηναιοι δεν ξερουν), αφορμη και αιτια για φραπεδες, ταβλι και κοπανες. Οταν μεταφερεις το σχολειο διπλα στη Βαβελ ειναι σαν να σπρωχνεις ενα προβατο στο στομα του λυκου. Η Βαβελ δεν ηταν ενα μαγαζι, ενα μπαρακι, ενα στεκι απλα. Ηταν τροπος ζωης, οχι μονο διασκεδασης. Υστερα απο μια μπυρα χαλαρωναμε, υστερα απο δυο απολαμβαναμε το συνδυασμο της καλης μουσικης με την καλη παρεα και τη θαλασσα.Υστερα απο τρεις τα σουβλακια που μυριζαν απο διπλα ηταν πολυ πιο νοστιμα. Υστερα απο 4,5..6 μπυρες ολα τα κοριτσια ξαφνικα εμοιαζαν κουκλες και μας γουσταραν ολους τρελα!
