Chinese Ancient Poetry Α

video

Chinese Ancient Poetry

Λο Γινγκ  (9ος αι.) Ο ερωδιός

Τσανγκ Χου (9ος αι.) Το τραγούδι της Σου Χσιάο Χσιάο

Λι Γι  (9ος αι.) Τραγούδι του νοτιά του ποταμίσιου

Γιούι Γκουάνγκ, 1928, "Η νοσταλγία"

Χσου Νινγκ (9ος αι.) Το γέρικο δέντρο

 Λιου Τσ’άι Τσ’ιουν  (ποιήτρια, 9ος αι.) Τραγούδι 

Για τον Λι Πο  από το φίλο του, ποιητή Του Φου

Λο Γινγκ  (9ος αι.)

Ο ερωδιός

Στον πλάγιο ήλιο, 

μες στον ίσκιο των κυματιστών ιτιών,
να, καθρεφτίζεται μες στα βαθιά νερά.
Μην επαινείτε τη λευκή του αθωότητα,
τα ψάρια αρπάζει και δεν τα χορταίνει.

Τσανγκ Χου (9ος αι.)

Το τραγούδι της Σου Χσιάο Χσιάο

Τις ρόδες του άρματός του να κρατήσω δε μπορώ,
ούτε του αλόγου του τα πόδια να τα δέσω.
Και το μισώ το σταυροδρόμι
που ξεσηκώνει την καρδιά του.

Λι Γι  (9ος αι.)

Τραγούδι του νοτιά του ποταμίσιου

Παντρεύτηκα έναν έμπορο απ’ το Τσ’ου Τ’ανγκ,
που όλο ξεχνάει του γυρισμού την ώρα.
Αν ήξερα πως η παλίρροια είναι έτσι ταχτική,
θα παντρευόμουνα βαρκάρη, που ‘ρχεται μαζί της.

Γιούι Γκουάνγκ, γεννηθείς το 1928,

"Η νοσταλγία"

"Όταν ήμουν παιδί

η νοσταλγία ήταν μία μικρούλα επιστολή

εγώ το τέλος

η μαμά στην αρχή

Τώρα η νοσταλγία είναι κανάλι

εγώ εδώ–εγώ στη μια πλευρά

η Κίνα εκεί- η Κίνα απ΄ την άλλη".

Χσου Νινγκ (9ος αι.)

Το γέρικο δέντρο

Το γέρικο δέντρο γερμένο δίπλα στον αρχαίο δρόμο,
χωρίς λουλούδια στα κλαδιά, χορτάρι από κάτω.
Σαν ήταν νέο δεν το είδαν οι περαστικοί,
όμως το δέντρο όλους τους είδε να γερνούν σιγά σιγά.

 Λιου Τσ’άι Τσ’ιουν  

(ποιήτρια, 9ος αι.)

Τραγούδι

Δε μ’ αρέσει ο Ποταμός Τσ’ ιν Χουάι,
μισώ τα ποταμόπλοια΄
το σύζυγό μου παίρνουνε μακριά μου
κι έτσι περνούν τα χρόνια.

Για τον Λι Πο 

από το φίλο του, ποιητή Του Φου

Όταν το χέρι του κινείται,
καθώς γράφει, πάνω απ’ το χαρτί
φοβούνται το φεγγάρι κι η βροχή.
Όταν το ποίημα τελειώσει
δακρύζουν τα στοιχειά κι οι θεοί.

 Ο  κινέζικος πολιτισμός, απ’ τους πιο παλιούς της ανθρωπότητας, είναι πιο γνωστός προπαντός με την ποίησή του. 

Η ποίηση αυτή είναι γραμμένη με εικονιστικό σύστημα γραφής, ισοδύναμο και ισότιμο με την προφορική γλώσσα, που παριστάνει πιο άμεσα τα πράγματα και τις καταστάσεις. 

Η μετάφρασή της λοιπόν στις αλφαβητικές γλώσσες αναγκαστικά κρατάει μια φευγαλέα και αόριστη αίσθηση, που αποδίδει το κινέζικο ήθος. 

Χαρακτηριστικά του είναι η λεπτότητα, η ευγένεια, το βαθύτατα ταοϊστικό χιούμορ, γενικά μια πνευματική ετοιμότητα που βρίσκεται πέρα απ’ τις τυπικές λογικές αντιδράσεις και κατηγορίες της σκέψης.

 Αλλά αυτός ο τρόπος, ο εξωτερικά εξωτικός και γοητευτικός, αποκαλύπτεται τελικά οικείος της ανθρώπινης φύσης, έστω και με τη μορφή κάποιου αλλιώτικου ρομαντισμού

(Από τον πρόλογο

 του Σωκράτη Λ. Σκαρτσή-Κινέζοι ποιητές)