Λι Πο (Λι Πάι -李白) “Πολεμώντας Νότια Απ' Το Κάστρο”

video 

Πολέμησαν τη περασμένη χρονιά.
Στη πάνω όχθη του ποταμού Σανγκ-Καν.
Πολεμούν αυτή τη χρονιά
στα υψίπεδα των βουνών Λικ.
Πλένουν τα σπαθιά και τις πανοπλίες τους
στα κρύα κύματα της θάλασσας Τιάο-Τσιν.
Τα άλογα τους ελευθερώνουν στα βουνά Τιαν
κι εκείνα ψάχνουν
το λιγοστό γρασίδι κάτω απ’ το χιόνι.

Καιρό, πολύ καιρό πολεμούσαν,
δέκα χιλιάδες μίλια απ' τα σπίτια τους μακριά.
Οι πανοπλίες τους λιώσανε,
οι στρατιώτες γεράσανε.
Ω! οι πολεμόχαροι Τάταροι!
Η μόνη τους διασκέδαση:
η σφαγή, το μακελειό!
Το μόνο θέαμα των ματιών τους,
από τα αρχαία χρόνια:
πεδιάδες με άσπρα κόκαλα
και κίτρινη άμμο.

Μάταιο ήταν,
ο Αυτοκράτορας του Τσι-ιν
που έχτισε το Μεγάλο Τείχος,
ελπίζοντας τις μανιασμένες ορδές τους να εμποδίσει.
Σ’ όλο το μήκος
που διατρέχει τη χώρα το Τείχος,
μέχρι τα μέρη της δυναστείας των Χαν,
καίνε οι φρυκτωρίες.
Οι φωτιές συνεχίζουν να καίνε!
Ο πόλεμος δε θα σταματήσει ποτέ!
Οι στρατιώτες πολεμούν και σκοτώνονται
σε θανάσιμα αγκαλιάσματα
στα πεδία των μαχών,
την ώρα που τ’ άλογα τους πληγωμένα,
ουρλιάζουν σπαρακτικά,
τεντώνοντας τους λαιμούς τους
στον έρημο ουρανό.
Τα σταχτιά κοράκια
και τα πεινασμένα όρνεα
σκίζουν τα κορμιά
και παίρνουν μαζί τους
τα μακριά σπλάχνα των σκοτωμένων.
Και τα κρεμάνε
στα κλαδιά άψυχων,
πεθαμένων δέντρων.

Ω! οι στρατιώτες που για τόσο καιρό πολεμάνε
-το αίμα τους ξέρανε ακόμα
και τους θάμνους της ερήμου.
Μα πέρα από αυτό,
τί άλλο κατάφεραν οι στρατηγοί;
Ξίφη και βέλη, επικίνδυνα,
καταραμένα εργαλεία,
για αφέντες συνετούς
που σ' αυτά καταφεύγουν
μόνον όταν δε μπορούν να κάνουν αλλιώς.

A tribute to my favourite actor and the very embodiment of Japan 

The legendary Toshiro Mifune. 

O Λι Πο ή Λι Πάι 李, 701–762) ήταν Κινέζος ποιητής, αναγνωρισμένος ως μία ιδιοφυής και ρομαντική προσωπικότητα που εξύψωσε παραδοσιακές ποιητικές φόρμες. Αυτός και ο φίλος του, Του Φου (712-770), ήταν οι δύο πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην άνθηση της κινεζικής ποίησης κατά τη δυναστεία των Τανγκ που συχνά αποκαλείται "η Χρυσή Εποχή της Κίνας". Είναι γνωστός και με το παρωνύμιο «Εξόριστος Αθάνατος». Το έργο του ανήκει χρονικά στην περίοδο της δυναστείας των Τανγκ (618-907), κατά την οποία παρατηρήθηκε σημαντική άνθιση στη λογοτεχνία και στις τέχνες. Γνωστός για την αγάπη του στο κρασί, την οποία αποτύπωσε στους στίχους του, ο Λι Πο χαρακτηρίζεται επίσης για την προωθημένη φαντασία του.

Ο ίδιος θεωρούσε πως καταγόταν από αυτοκρατορική οικογένεια. Κάποιοι θρύλοι αναφέρουν πως είχε τουρκική καταγωγή, πιθανώς από τη μητέρα του. Σε αντίθεση με άλλους σύγχρονους ποιητές, ο Λι Πο δεν επιδίωξε ποτέ να συμμετάσχει στις εξετάσεις που απαιτούνταν για το διορισμό του σε δημόσιο αξίωμα, και ενώ μόνο μια θέση στην αυτοκρατορική αυλή έδινε πραγματικό κύρος σε έναν ποιητή της εποχής εκείνης. Το 724 ταξίδεψε στην ανατολική Κίνα όπου παντρεύτηκε και έζησε στην Ανλού (σήμερα στην επαρχία Χουμπέι). Πιθανώς μετά το θάνατο της γυναίκας του, περίπου το 730, περιπλανήθηκε για μεγάλο διάστημα, σύμφωνα με αναφορές ως περιπλανώμενος «ιππότης τιμωρός» της αδικίας, αλλά και ως Ταοϊστής ερημίτης.

Ήδη φημισμένος ως ποιητής, θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως προσδοκούσε μία θέση στην αυλή του αυτοκράτορα, όταν το 742 έφθασε στην πρωτεύουσα Τσανγκάν. 

Τελικά διορίστηκε στην Ακαδημία Χαν λιν. Το φθινόπωρο του 744, για αδιευκρίνιστους λόγους, φαίνεται πως εγκατέλειψε τη θέση του και ξεκίνησε εκ νέου τις περιπλανήσεις. Το 756 τιμήθηκε ανεπίσημα με τη συμμετοχή του στη στρατιωτική αποστολή του πρίγκηπα Λιν, ο οποίος όμως εκτελέστηκε αργότερα με την κατηγορία πως φιλοδοξούσε να δημιουργήσει ανεξάρτητο βασίλειο και ο Λι Πο φυλακίστηκε. Το 758 του δόθηκε αμνηστία και επέστρεψε στην ανατολική Κίνα. Σύμφωνα με ένα δημοφιλή θρύλο πνίγηκε όταν, μεθυσμένος στη βάρκα του, επιχείρησε να πιάσει τον αντικατοπτρισμό του φεγγαριού στο νερό.

Πηγή : Βικιπαίδεια