Yves Bonnefoy "De Natura Rerum" - “Οι δάδες”

video

 Yves Bonnefoy 

"De Natura Rerum"

(Περί της φύσεως των πραγμάτων)

Ο Λουκρήτιος το γνώριζε.

Άνοιξε το κιβούρι, 

θα δεις, είναι γεμάτο από χιόνι

που στροβιλίζεται.

Κάποτε, δύο νιφάδες ανταμώνουν, 

γίνονται μία

που περιστρέφεται με χάρη

στον μικρό θάνατό της.

Πώς γίνεται

να ανοίγει ο καιρός;

Η μια δεν είναι παρά μόνο νύχτα

κι η άλλη όνειρο.

Από πού έρχονται αυτές οι δύο σκιές

που γελώντας βαδίζουν, 

η μια τυλιγμένη

σε μάλλινο κόκκινο;

         “Οι δάδες”

Χιόνι, 

σταμάτησες να πέφτεις, 

και δεν είσαι πια αυτό που θα΄ρθει, 

αλλά αυτό που στέκει ακόμα

απλωμένο στη σιωπή

κι όλη τη νύχτα διακρίναμε

μέσα από την ομίχλη των τζαμιών

που πότε πότε σχημάτιζε ρυάκια, 

το σπινθήρισμά σου στο μεγάλο τραπέζι.

Χιόνι, 

ο δρόμος άσπιλος ακόμα, 

μας οδηγεί να πάρουμε, 

κάτω από τα κυρτά κλαδιά προσεκτικά, 

τις δάδες αυτές που εμφανίστηκαν

μία-μία να καίγονται

κι όμως, μοιάζουν να σβήνουν, 

όπως τα μάτια του πόθου, 

όταν αγγίζει αυτά που ονειρεύτηκε, 

γιατί συχνά, όταν όλα ξεδιπλώνονται ολοφάνερα, 

σε κάθε δωμάτιο θαμπώνουν

την αντανάκλαση του ουρανού στους καθρέπτες .

Χιόνι, 

άγγιξε πάλι αυτές τις δάδες,

ξανάναψέ τες

στο κρύο της αυγής.

Yves Bonnefoy- Ποιήματα 

(μετάφραση: Ανδρονίκη Δημητριάδου)

Ο Υβ Μπονφουά (1923–2016) είναι ίσως ο σημαντικότερος Γάλλος μεταπολεμικός ποιητής κι ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές τού εικοστού αιώνα.

 Πολυβραβευμένος, μεταφρασμένος από το Μεξικό έως την Κίνα, εορταζόμενος με ημερίδες, μονογραφίες και αφιερώματα σε ολόκληρο τον κόσμο, ανήκει πλέον στους «κλασικούς»: 

τους δημιουργούς εκείνους που το παγκόσμιο πνεύμα κληροδοτεί εσαεί στην ανθρωπότητα.

Τα περιεχόμενα που συγκροτούν την ποίηση του Μπονφουά είναι η νοσταλγία, τουτέστιν η ενατένιση του μέλλοντος μέσα από ό, τι έχει διαφυλαχτεί απραγματοποίητο, δυνητικό κατά συνέπεια, μέσα στο παρελθόν· το ωκεάνειο αίσθημα που γεννά η θεωρία της φύσης· η ύψιστη σημασία της «παιδικότητας», δηλαδή της ικανότητας να αντιλαμβανόμαστε ενορατικά, για τη μοίρα του ανθρώπου, του όντος που μοίρα του είναι να ζει ριγμένο σ’ έναν κόσμο που, χωρίς αυτήν, είναι απόλυτο αίνιγμα· και βέβαια, πανταχού παρών, ο αλληγορικός λόγος για το ποιητικό φαινόμενο.

* Ο Υβ Μπονφουά (Yves Bonnefoy) γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1923 στην Τουρ, στην κεντροδυτική Γαλλία αλλά κατάγεται από τη νοτιοδυτική Γαλλία. Ο πατέρας του ήταν εργάτης στα εργαστήρια των σιδηροδρόμων και η μητέρα του ήταν δασκάλα.

Η διπλή αυτή καταγωγή θα φανεί αργότερα στο έργο του που είναι η αναζήτηση της χαμένης ενότητας ανάμεσα στον κόσμο του Βορρά και το μεσογειακό.

Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη και, όταν αποφοίτησε, κατέστρεψε το δίπλωμά του και σπούδασε μαθηματικά.

Ύστερα από ένα ταξίδι στην Ιταλία άρχισε έρευνες σε βάθος πάνω στην τέχνη του Τρετσέντο και του Κουατροτσέντο και στη σχέση τους με το Βυζαντινό κόσμο και τη Ρομαντική τέχνη.]

Παράλληλα με το ποιητικό του έργο, δημοσίευσε μελέτες πάνω στον Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα, τον Πουσέν, τις γοτθικές τοιχογραφίες και μετάφρασε Σαίξπηρ.

Για ένα διάστημα εντάχθηκε στο κίνημα του σουρεαλισμού, όμως επέκρινε την αυτόματη γραφή ότι απομακρύνεται από το πραγματικό για να οικοδομήσει έναν κλειστό κόσμο σημάτων και εικόνων.

Το 1930 έγινε γνωστός με την έκδοση της συλλογής του “Η κίνηση και η ακινησία της Ντουβ”, η οποία τον κατέταξε ήδη από τότε μεταξύ των μεγαλύτερων Γάλλων ποιητών. Άλλα έργα του είναι τα “Χθες βασίλευε η ερημιά” (1958), “Οι τάφοι της Ραβένας”, “Πέρασμα και ακινησία της ροής”, “Η αποθέωση του πραγματικού”, ενώ έχει επίσης αναλύσει την ποίηση του Ρεμπώ.

Δίδαξε σαν καθηγητής ή εταίρος στα πανεπιστήμια της Γενεύης, του Πρίνστον, της Βενσέν, της Νίκαιας και της Αιξ-αν-Προβάνς.

Το 1981 διορίστηκε καθηγητής στο Κολέγιο της Γαλλίας και η Γαλλική Ακαδημία τον τίμησε με το Μεγάλο Βραβείο Ποίησης.